Troje een plaats die ooit trots en onoverwinnelijk leek, maar door interne fouten en verblind vertrouwen ten onder ging.
Zoals de Trojanen het houten paard binnenhaalden in een vlaag van naïviteit, zo lijken de bestuurders van Pajottegem beslissingen te nemen die, hoewel verpakt in mooie beloftes, rampzalige gevolgen hebben voor de gemeenschap.
De inwoners, als moderne Trojanen, zien hoe hun gemeente langzaam afbrokkelt door wanbeleid en gebrek aan visie, terwijl de leiders, net als koning Priamus en zijn hof, te laat beseffen dat hun hoogmoed en kortzichtigheid de oorzaak zijn van het verval. Wat eens een trotse gemeenschap kon zijn, verandert zo in een toneel van gemiste kansen en bestuurlijke tragiek.
En net als in elke klassieke tragedie, lijkt de roep van het volk te vervagen in de echo van lege beloftes, terwijl de toekomst van Pajottegem door het falen van haar leiders in de rook van de geschiedenis verdwijnt.
Geef een reactie