Paddenbroek

Aan de voet van de Kesterheide, waar de oude trambedding als een litteken door het landschap snijdt, ligt de hoeve van natuur educatief centrum De Paddenbroek. Omringd door dreigende hoogstambomen, een biologische moestuin die er ondanks alle goede bedoelingen verwilderd uitziet, en een bakoven die rookt alsof hij deel uitmaakt van een ritueel dat niemand durft te benoemen. De bijenhal zoemt onafgebroken, alsof het een echo is van iets dat ooit vredig was, maar nu slechts overleeft.

Hier gaan natuur en landbouw hand in hand, maar niet zonder strijd. Het Pajotse landschap, dat ooit als een idyllisch schilderij gold, lijkt nu eerder een veldslag tussen wat was en wat nooit had moeten zijn. Fruitbomen staan als stille getuigen, hagen omsluiten de bezoekers als een ondoordringbare muur, en de poelen… Ach, de poelen. Wat zich daaronder roert, is beter onuitgesproken.

De Paddenbroek staat voor iedereen open, of je nu zoekt naar rust, kennis, of gewoon een plek om te verdwijnen. Het is een vertrekpunt, maar niemand weet waarheen. Een ontmoetingsplaats, maar sommige ontmoetingen vergeet je liever. En een vormingscentrum – voor wie of wat blijft een mysterie.